Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Urodzony w Ludźmierzu na Podhalu, zmarł w Warszawie.
Syn Adolfa, powstańca 1830-1831, brat przyrodni Włodzimierza, cioteczny T. Żeleńskiego-Boya. Podczas studiów na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego zaczął pisać wiersze, w Krakowie też zajął się dziennikarstwem. Wyjechał na studia w Heidelbergu, po powrocie przebywał w Zakopanem i w Krakowie. W okresie I wojny światowej związany z Legionami, organizator Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala. Zamilkł całkowicie jako twórca, przeżył cały okres międzywojenny w stanie choroby psychicznej; zmarł tragicznie w czasie okupacji (znaleziono go martwego na ulicy).
Największy rozgłos zdobył jako poeta. Atrakcją i nowością tej poezji są nawiązania do impresjonistycznej techniki malarskiej oraz opis uczuć i przeżyć związanych z przyrodą, życiem Górali oraz urodą pejzażu tatrzańskiego.