Marek Hłasko

Polski prozaik. We wczesnym dzieciństwie stracił ojca. Przez kilka lat pracował jako kierowca samochodowy. Był korespondentem "Trybuny Ludu". Po sukcesie literackim noweli Baza Sokołowska (1954), którą drukował w prasie, poświęcił się twórczości pisarskiej. Pracował krótko w redakcji studenckiego tygodnika "Po prostu" (redaktor działu prozy). W 1958 wyjechał do Berlina Zachodniego, z podróży tej już do Polski nie powrócił. Przebywał w różnych krajach, miastach, regionach świata (Izrael, Berlin Zach., Paryż, Niemcy, Kalifornia, gdzie uzyskał licencję pilota), pracę pisarską łączył z zarobkowymi zajęciami fizycznymi. Współpracował z paryską kulturą. Zmarł na skutek przedawkowania leków nasennych. W 1975 jego prochy sprowadzono do kraju.

W Polsce Hłasko opublikował zbiór opowiadań Pierwszy krok w chmurach (1956), za który otrzymał nagrodę literacką Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (1958). Na emigracji nakładem Biblioteki "Kultury" w Paryżu wydano m. in. tomy opowiadań: Cmentarze. Następny do raju (1958), Wszyscy byli odwróceni. Brudne czyny (1964), wspomnienia Piękni dwudziestoletni (1966), powieść Sowa, córka piekarza (1967). W kraju wydano pośrednie pośmiertnie Opowiadania (1976), Namiętności (1982), Sonatę marymoncką (1982), Palcie ryż każdego dnia (1983), Nawrócony w Jaffie (1989), Utwory wybrane (t. 1-5 1989).

Był pisarzem, który świadomie budował swoją legendę i wizerunek buntownika. Bohaterowie, których kreował zazwyczaj ponoszą klęskę. Ich uczucia i ideały nie wytrzymują zderzenia z brutalną rzeczywistością.