Krzysztof Pomian

Krzysztof Pomian urodził się w Warszawie w 1934 roku. Po wybuchu wojny wywieziony razem z rodziną do Kazachstanu. W grudniu 1941 r. tuż po zwolnieniu z łagru (na mocy amnestii dla Polaków) umarł jego ojciec. W 1946 wraz z matką wrócili do Polski.

W 1952 r. Krzysztof Pomian rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego i wstąpił do PZPR. Należał do radykalnej lewicowej młodzieży studenckiej zwalczającej stalinizm. W październiku 1956 r. organizował wiece studenckie na Politechnice Warszawskiej. Po wygłoszeniu w 1966 r. krytycznego referatu wobec PZPR został wykluczony z partii, a kiedy dwa lata później, w marcu 1968, poparł wystąpienia młodzieży studenckiej, został usunięty z uniwersytetu wraz z 20 innymi pracownikami tej uczelni, m.in. Leszkiem Kołakowskim.

Szykanowany przez władze, w 1973 r. wyemigrował do Francji. Podjął pracę w Centre National de la Recherche Scientifique w Paryżu. Związał się „Kulturą”, był jednym z najbliższych współpracowników Jerzego Giedroycia. Wspierał działalność emigracyjnej opozycji.

Od 1999 r. jest profesorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ma na swoim koncie ok. 400 publikacji. Najsłynniejsze jego książki to m.in. Przeszłość jako przedmiot wiedzy, Przeszłość jako przedmiot wiary, Europa i jej narody, Zbieracze i osobliwości. Paryż-Wenecja XVI-XVIII wiek, Oblicza dwudziestego wieku.