Jan Nowicki

Jan Nowicki jest polskim aktorem teatralnym, telewizyjnym i filmowym. Debiutował w latach 60.

Jan Nowicki – kariera

Jan Nowicki ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i pozostał na uczelni jako wykładowca. Jego debiut teatralny miał miejsce w 1964 roku – wystapił w „Zaproszeniu do zamku” Jeana Anouilha w krakowskim Starym Teatrze, z którym jest związany do dzisiaj.

Wystąpił w wielu węgierskich filmach, które wyreżyserowała jego pierwsza żona, m.in. „Po drodze” („Útközben”) i Sukcesja („Örökség”). Jest znany przede wszystkim z ról w takich filmach jak „Wielki Szu” (1982), „Sztos” (1997) i „Młode wilki” (1995).

W 2008 roku zdobył statuetkę Złotego Lwa w kategorii Najlepsza pierwszoplanowa rola męska za film "Jeszcze nie wieczór" (2008). W 2014 w trakcie Kołobrzeskiego Festiwalu Filmowego wygrał w kategorii Ikona Polskiego Kina, zdobywając tytuł wybitnego aktora.

Życie osobiste Jana Nowickiego

W 2016 roku żoną Jana Nowickiego została jego menadżerka, Anna Kondratowicz. Wcześniej przez przez 5 lat był mężem Małgorzaty Potockiej, tancerki i choreografki, a przed nią przez prawie 30 lat był związany z Mártą Mészáros, węgierską reżyserką, z którą współpracował przy realizacji filmów. Nowicki ma dwoje dzieci – z byłą lekkoatletką Barbarą Sobottą ma syna, Łukasza Nowickiego, a z Ireną Paszyn – córkę Sajanę.

Książki Jana Nowickiego

W 2000 roku wydana została książka „Między niebem a ziemią”, będąca zbiorem listów pisanych przez Jana Nowickiego do zmarłego w 1997 roku Piotra Skrzyneckiego, konferansjera Piwnicy Pod Baranami. Nowicki tworzy listy w sposób, tworzący złudzenie otrzymywania odpowiedzi od Skrzyneckiego. Mężczyźni przyjaźnili się przez wiele lat i taka forma miała aktorowi pomóc uporać się z odejściem przyjaciela i żałobą po nim. Kolejne listy zostają opublikowane w książce „Dwaj panowie” z 2005 roku.

Książka Jana Nowickiego z 2012 roku, „Mężczyzna i one”, to zbiór refleksji na temat płci pięknej – aktor uważa się za specjalistę w tej dziedzinie, przewodnika i mentora, ponieważ sam kochał i kocha z wzajemnością wiele kobiet. Pierwotnie część materiału z książki była publikowana w formie felietonów.

W 2014 roku opublikowano książkę „Białe Walce”, która – jak mówi sam autor – jest historią piątki emerytów, jadących do Ciechocinka. To utwór na pograniczu beletrystyki i eseistyki, dotykający tematów przemijania, jesieni życia, ale i także pełny pogody.