Romantyzm i zatrzymany czas

Książka Magdaleny Siwiec jest zbiorem komparatystycznych studiów dotyczących literatury romantycznej, które łączy nadrzędna idea interpretacyjna zamknięta w tytułowej metaforze zatrzymanego czasu. Istotę książki stanowi kontekstowa analiza tekstów między innymi: Słowackiego, Nervala, Mickiewicza, Hugo, Norwida, Schleglów, Chateaubrianda, Lammenais’ego, Ballanche’a, Krasińskiego. Jako kluczowy problem jawi się tu – stanowiące próbę ponownego zaczarowania świata – „zaklinanie czasu”: powracanie do dawnych tradycji, doktryn religijnych, wierzeń, ożywianie mitów, toposów, symboli, a także koncepcja poezji wyrosła z napięcia między chwilowością a trwaniem oraz kwestia nowoczesności romantyzmu.