Pablo Neruda, noblista z 1971 roku
Laureat Literackiej Nagrody Nobla za rok 1971.
Pisarz i poeta chilijski. Pablo Neruda, a właściwie Neftalí Ricardo Reyes Basualto, urodził się w rodzinie urzędnika kolejowego. Swój pierwszy tomik, zatytułowany "Crepusculario", opublikował w 1923 roku. Sukces literacki przyniósł mu tom "Veinte poemas de amor y una canción desesperada" ("Dwadzieścia wierszy o miłości i jedna pieśń rozpaczy") wydany rok później.
W 1950 roku Neruda opublikował monumentalny poemat o walkach wyzwoleńczych Ameryki Łacińskiej, sławiący jej piękno i przyrodę - "Pieśń powszechna". Później w jego twórczości dominowała liryka osobista. W tym okresie napisał, miedzy innymi, "Cien sonetos de amor" ("Sto sonetów miłosnych").
Chilijski rząd powierzał mu liczne funkcje reprezentacyjne. Był, miedzy innymi, w Hiszpanii w okresie republiki i wojny domowej, która w dużej mierze wpłynęła na radykalizacje jego poglądów i zwrócenie się ku lewicy.
W 1971 r. Neruda otrzymał literacka Nagrodę Nobla. Zmarł w 1973 roku wskutek ataku serca, dwanaście dni po wojskowym zamachu stanu Augusto Pinocheta, który obalił rząd prezydenta Allende. Poeta często odwiedzał Polskę. W swojej twórczości poświęcał naszemu krajowi wiele uwagi.