Kornwalia. Willa Argo nad urwiskiem. Tajemniczy, stary dom Ulyssesa Moore'a. Pełen pokoi, różnych zapuszczonych pomieszczeń, zakurzonych zakamarków. Jakby całkiem naturalnie proszących się o przeszukanie. Szczególnie wtedy, gdy ma się naście lat i zawsze szeroko otwarte oczy. Gdy ciekawość, ta siła napędowa młodości, jest silniejsza niż zdrowy rozsądek. Wtedy wszystko wydaje się możliwe. Świat jest w zasięgu ręki... Na każdym kroku czyha przygoda i niezliczone tajemnice do odkrycia. Wieje wiatr świszcząc na krzaczastych palcach skarłowaciałych krzewów. Szumią fale rozbijając się w drobny mak na skalistym, postrzępionym brzegu. Płyną zmienne jak życie i fantastyczne w kształtach chmury. A wyobraźnia budzi się ze snu...
Stary dom. Skrzypiąca drewniana podłoga. Czyjeś głucho brzmiące, niecierpliwe kroki. A może tylko zwykłe niedomknięte okno, na pogryzionych zębem czasu zawiasach, poruszane podmuchami wiatru? Rozmazane kontury twarzy za oknem. A może tylko niezwyczajna gra świateł i cieni. Gra wyobraźni... Fantastyczna atmosfera. Radość życia. Śmiech. Gwar. Jason i Julia, jedenastoletnie bliźniaki. Rudowłosy Rick Banner, o rok starszy. Trochę zgorzkniały i oschły stary ogrodnik Nestor. Zatoka Kilmore Cave nieustannie przeczesywana słonym porywistym wiatrem. Przygoda, która wciąga i otacza nas z każdą kolejną stroną. Tajemnicza grota. Zamknięte drzwi za szafą do których potrzebne są cztery klucze. Zaszyfrowane napisy na papirusach. Czy coś to nam przypomina?! Stare dobre czasy imć pana Verne'a.
Pięknie wydana, stylowa powieść dla nastolatków. Ładny język, wartka i wciągająca akcja. Ciekawe postacie, nieźle nakreślone charaktery. A przede wszystkim to co sprawia, że powieść chłonie się jak świeże morskie powietrze - klimat. Dla mnie, którego młodość już nieodwrotnie przeminęła - nostalgiczny powiew czasów, które, jaka szkoda, odeszły. Dla młodszych - świetna, inteligentna rozrywka. Za krótka jak miły sen?! Cichą nadzieję budzi kończący książkę napis: ciąg dalszy nastąpi.