Namiętność w miejscu publicznym

Damy najlżejszych obyczajów, pracownicy wielkich korporacji, matrymonialni oszuści, wielkomiejski harmider - wśród takich pejzaży zdeformowanych czarnym humorem Łuczaka płynie wartko historia dość niecodziennej namiętności. Pochwała kobiecości wygłoszona przez człowieka nieskorego do pochwał, zdystansowanego do świata samotnika i eskapistę. Powieść ta, w moim rozumieniu, to zachwyt nad czystością wyrażony przez bohatera zbrudzonego światem, bohatera doświadczonego i doświadczającego, nadmiernego analityka okaleczonego przez potworną wręcz ostrość widzenia, oraz - a może przede wszystkim - próba refleksji nad istotą bliskości.